część przestrzeni

См. также в других словарях:

• bryłowy — przym. od bryła ∆ mat. Kąt bryłowy «część przestrzeni ograniczona powierzchnią utworzoną przez półproste wychodzące z jednego punktu» …   Słownik języka polskiego

• magnetosfera — ż IV, CMs. magnetosferaerze, blm astr. «część przestrzeni wokół ciała niebieskiego, w której działają siły pola magnetycznego tego ciała» …   Słownik języka polskiego

• obszar — m IV, D. u, Ms. obszararze; lm M. y 1. «ograniczona część przestrzeni, zwykle dużych rozmiarów, określona powierzchnia czegoś, miejsce występowania, zasięgu czegoś; rozległy teren» Rozległy obszar. Obszary leśne, górzyste. Obszar państwa. Obszar… …   Słownik języka polskiego

• pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy …   Słownik języka polskiego

• półprzestrzeń — ż V, DCMs. półprzestrzeńeni, blm mat. «część przestrzeni ograniczona płaszczyzną» …   Słownik języka polskiego

• wielościenny — «mający wiele ścian; tworzący wielościan» ∆ mat. Kąt wielościenny «część przestrzeni ograniczona kątami płaskimi o wspólnym wierzchołku i mającymi parami po jednym ramieniu wspólnym» …   Słownik języka polskiego

• półprzestrzeń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. półprzestrzeńeni, blm, mat. {{/stl 8}}{{stl 7}} część przestrzeni ograniczona dowolną płaszczyzną {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wielościan — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wielościannie, mat. {{/stl 8}}{{stl 7}} część przestrzeni ograniczona zamkniętą powierzchnią, składającą się ze skończonej liczby wielokątów płaskich {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• przestrzeń — ż V, DCMs. przestrzeńeni; lm M. przestrzeńenie, D. przestrzeńeni 1. blm «trójwymiarowa rozciągłość, nieokreślona i nieograniczona, w której zachodzą wszystkie zjawiska fizyczne» Ruch ciał w przestrzeni. Zajmować określone miejsce w przestrzeni.… …   Słownik języka polskiego

• pole — n I; lm D. pól 1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę, nadający się do uprawy; ziemia uprawna» Żyzne pole. Pola uprawne. Pole pszenicy, żyta. Orać, uprawiać pole. Pracować na polu, w polu. ◊ Szukaj wiatru w polu «o kimś lub o czymś zaginionym,… …   Słownik języka polskiego